കവിത - അവര്‍ സ്വപ്നത്തിലാണ്

അവര്‍ സ്വപ്നത്തിലാണ്

ഇരുളിന്‍ കയങ്ങളില്‍ ആണ്ടു

കിടപ്പാണ് ജീര്‍ണ്ണിച്ചു തുള

വീണ വിശ്വാസ നൗകകള്‍.

ദിക്കറിയാത്ത കപ്പിത്താന്‍മാരും

അന്ധരായ നാവികരും

മോഹനിദ്രയില്‍ സ്വപ്നം

കാണുന്നു; നങ്കൂരമിടേണ്ടുന്ന

സുവര്‍ണ്ണ തീരങ്ങളെപ്പറ്റി,

പാലും തേനുമൊഴുകുന്ന ഉറവ

വറ്റാത്ത നദികളെപ്പറ്റി,

തീരത്തു വളരുന്ന മധുരം

കായ്ക്കുന്ന വൃക്ഷങ്ങളെപ്പറ്റി,

പുണരാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്ന

സ്വര്‍ഗ്ഗീയ സൗന്ദര്യധാമങ്ങളുടെ

അംഗ സൗഭഗങ്ങളെപ്പറ്റി...

അതേ... അവരിപ്പോഴും

സ്വപ്നം കാണുകയാണ്...

ഉണരാന്‍ കൂട്ടാക്കാതെ...

കവിത - കൃഷ്ണ

കൃഷ്ണ

മേഘവര്‍ണ്ണ നീയെന്നു കേള്‍ക്കെ

പണ്ട് ആര്‍ത്തലച്ചു പെയ്യാറുണ്ട്...

ഗോപീവല്ലഭനായ കണ്ണനും കരി-

നീലവര്‍ണ്ണമെന്നാശ്വസിക്കാറുണ്ട്...

ഏഴഴകാര്‍ന്ന എണ്ണകറുപ്പിന്റെ

ചാരുതയോര്‍ത്ത് അഭിമാനിക്കാറുണ്ട്...

വീണ്ടും, ആരൊക്കെയോ പറയുന്നു

വെളുപ്പാണ് സൗന്ദര്യമെന്ന്,

കറുപ്പാണ് വൈകൃതമെന്ന്,

നിറമില്ലാത്തത് പോരായ്മയെന്ന്,

ഒരിക്കലും കറുത്തവളെ കെട്ടാന്‍

ആണായൊരുത്തനും വരില്ലെന്ന്...

കമ്പോളങ്ങളില്‍ വെളുത്തമേനി-

ക്കുള്ളിലെ കറുത്ത മനസ്സുകള്‍

കാളക്കൂടം ചർദ്ദിക്കുമ്പോള്‍

കൃഷ്ണയ്ക്ക് വീണ്ടും മനസ്സു നോവുന്നു...

മിഴികള്‍ ആര്‍ത്തലച്ചു പെയ്യുന്നു

കെട്ടാപ്പെണ്ണായ് പുര നിറയുന്നു...

കവിത - ഒടുവിലെ കണ്ണികള്‍

ഒടുവിലെ കണ്ണികള്‍

എന്റെ നിന്റെയെന്നല്ലാം പകുത്തുത്

നമ്മുടേതെന്ന സത്യം മറന്നു നാം

സ്വന്തമാക്കിയതൊക്കെയും നഷ്ടങ്ങള്‍

ഇല്ലയൊന്നും മറിച്ചു ചൊല്ലീടുവാന്‍

കീഴടക്കുവാൻ, തോല്‍ക്കാതിരിക്കുവാന്‍

തമ്മില്‍ തമ്മിലെന്നും പൊരുതു നാം

വെറ്റി നേടിയില്ലിന്നീ നാള്‍ വരെ

തോല്‍വി മാത്രമാം നേടിയതൊക്കെയും

കൂട്ടമിട്ടാര്‍ത്തു കൊള്ളിവെയ്ക്കുവാനെത്തുന്ന

കള്ളക്കൂട്ടമായ് മാറിയതെന്തു നാം

ആര്‍ത്തി മാത്രം നയിക്കുന്നു നമ്മളെ

കാത്തിരിക്കുന്നു നഷ്ടങ്ങളെവിടെയും

വിത്തെടുത്തുണ്ണാന്‍ കൊതിപ്പൂണ്ടിരിപ്പവര്‍

പത്തായമെല്ലാം മുടിച്ചു കഴി‍ഞ്ഞു നാം

നമ്മള്‍ക്കു ശേഷമിനി പ്രളയമെന്നോ

നമ്മളൊടുവിലെ കണ്ണികള്‍ മാത്രമെന്നോ

കവിത - താന്തോന്നി

തെളിച്ച വഴിക്കൊന്നും നടക്കാത്ത

താന്തോന്നിയാണെന്റെ ജീവിതം.

അമ്പേ മടുത്തു ഈ ധിക്കാരം...

ജീവിതമേ ഇനി നീ നടക്കുക...

പിന്തുടരാം ഞാന്‍, മറ്റെന്തു മാര്‍ഗ്ഗം ?

എന്റേതായി പോയില്ലേ ജീവിതം !!!

കവിത - ദ്വീപുകള്‍

സ്നേഹരാഹിത്യത്തിന്‍ മഹാസമുദ്രങ്ങളില്‍

ഏകാന്തതയെ പുണരുന്ന ദ്വീപുകള്‍ നമ്മള്‍...

വെറുപ്പിൻ അങ്കനമിട്ട മുഴക്കോലുകളാല്‍

എന്നേ അളന്നുവെച്ച മനസ്സ് അകലങ്ങള്‍...

തെളിച്ചമില്ലാത്ത വികലചിന്തകളുമായി

വെളിച്ചമെവിടെന്ന് തിരയുമന്വേഷികള്‍...

കവിത - പഴയൊരു പ്രണയം

പഴയൊരു പ്രണയം

പറയാതെ പോയൊരു പ്രണയത്തിൻ

മധുവൂറും ഓര്‍മ്മകളിന്നലെ അറിയാതെ

വീണ്ടുമെന്‍ മനസ്സില്‍ വിരുന്നിനെത്തി.

ഒഴുകാന്‍ മറന്നൊരു പുഴപോലെയെന്‍

മനമെന്തിനോ നിശ്ചലം നിന്നുപോയി.

കുട്ടാടംപാടത്തു കിളിയാട്ടുംപെണ്ണിന്റെ

കൈവളക്കിലുക്കം തിരഞ്ഞു പോയി.

കൊയ്ത്തരിവാളുമായ് കൂട്ടരുമൊത്തവള്‍

കതിര്‍കൊയ്യും പാടത്ത് ചെന്നുനിന്നു.

ഓര്‍മ്മകള്‍ക്കെന്തു മധുരമെന്നോ സഖീ

ഒടുവില്‍ നിറംപോയ നിശ്ചലദൃശ്യമായ്

നിന്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ മാത്രം അവശേഷിക്കെ.

പറയാതെ പോയൊരു പ്രണയത്തിൻ

മധുവൂറും ഓര്‍മ്മകളിന്നലെ അറിയാതെ

വീണ്ടുമെന്‍ മനസ്സില്‍ വിരുന്നിനെത്തി